Waarom een indicatie PRIKKELARM WONEN nodig is bij autisme

We weten allemaal wel dat er momenteel woningnood heerst. Hier in de regio moet je zelfs zo’n 20 jaar meettijd hebben wil je überhaupt kans maken op een sociale huurwoning. Terwijl een woning vinden al lastig is, is het vrijwel onmogelijk om een woning te vinden die ook nog prikkelarm is en geschikt is voor mensen met autisme, hooggevoeligheid, niet aangeboren hersenletsel of een andere reden voor prikkelgevoeligheid. Daarom pleit ik voor een Wmo-indicatie prikkelarm wonen.

indicatie prikkelarm wonen

Het vinden van een passende woning is voor mensen met een prikkelgevoeligheid erg moeilijk. Ik hoor geregeld van mensen met autisme dat zij van woning naar woning zwerven. Elke keer hopen ze opnieuw de juiste woonruimte gevonden te hebben. Het woongenot wordt echter al snel verziekt door omgevingsgeluiden, overlast van buren, geuren, vervelend licht en andere prikkels.

Het lastige is dat de gemiddelde mens geen of minder last lijkt te hebben van deze prikkels. Zij kunnen vaak wel in gehorige woningen wonen. Maar mensen met autisme krijgen alle prikkels tegelijk binnen en kunnen die niet filteren. Hierdoor zijn zij zich continu bewust van alle geluiden, geuren, bewegingen en licht, met overprikkeling tot gevolg. Door toenemende psychische problemen zijn zij uiteindelijk noodgedwongen om te verhuizen of belanden in een opname.

Hieronder staan redenen waarom een Wmo-indicatie prikkelarm wonen nodig is.

1. Er zijn weinig passende sociale huurwoningen

Het huidige aanbod sociale huurwoningen bevat slechts enkele geschikte woningen. Mensen met een prikkelgevoeligheid kunnen het beste wonen in een jaren-80-woning of nieuwer. Een nieuwbouwwoning zou het meest ideaal zijn vanwege de goede geluidsisolatie.

Een appartement/flat, benedenwoning of bovenwoning zijn al af te raden vanwege het aantal buren en gehorigheid. Doordat je tussen allerlei woningen ingepakt zit, heb je in het ergste geval wel 8 buren. Bij een eengezinswoning heb je er maximaal twee. Hoe meer buren, hoe meer kans op (geluids)overlast en dus prikkels.

Helaas is het aanbod geschikte woningen meestal te duur. Mensen met een prikkelgevoeligheid hebben vaak een arbeidsbeperking, waardoor fulltime werken onmogelijk is en zij (deels) afhankelijk zijn van een uitkering. Mochten geschikte woningen al betaalbaar zijn, zijn ze vrijwel niet te krijgen vanwege de woningnood.

2. De woningnood maakt de juiste woning kiezen onmogelijk

De laatste tijd is het thema woningnood veel in het nieuws. Het is echter al tientallen jaren heel moeilijk om aan een passende woning te komen. Laat staan als je ook nog rekening moet houden met zaken als geluidsisolatie, een rustige buurt, zo min mogelijk buren en andere zaken. Vaak belanden prikkelgevoelige mensen dan ook in een gehorig flatje.

Ik ben zelf al een tijd op zoek naar een andere woning. Met 13 jaar meettijd is dit een hele opgave. Als ik door het aanbod  ga, valt de ene na de andere woning af omdat die niet prikkelarm is: flats vallen af, woningen ouder dan 1980, woningen naast speeltuintjes of scholen, woningen in levendige straten of wijken, enzovoort. En voor mijn sociale leven is het belangrijk dat in de buurt van mijn sociale netwerk blijf wonen. Maar ik merk dat ik steeds verder van mijn woonplek ga zoeken, maar zelfs daar maak je weinig kans.

Laatste bekeek ik mijn reactiehistorie en daar schrok ik echt van. Niet alleen maak ik met meettijd amper kans op een woning; de woningen worden bijna allemaal verdeeld aan mensen met urgentie of een indicatie. Als je al genoeg meettijd hebt, vang je alsnog bot. Er is ook een summier aanbod aan lotingwoningen, maar daar reageren zoveel mensen op dat je letterlijk meedoet aan een loterij.

woningnood
Probeer zo maar eens een woning te krijgen.

3. Er is geen hulp van woningcorporaties

Mocht er al kans zijn op een woning, dan is er niet tot nauwelijks hulp van woningcorporaties. Nu snap ik dat woningcorporaties geen verstand hebben van prikkelgevoeligheid, maar zij hebben wel kennis over hun woningaanbod.

Woningcorporaties kunnen op z’n minst vertellen of een woning gehorig is. Bouwtechnisch is het een feit dat jaren-50- en 60-woningen gehorig zijn. Ook weten woningcorporaties welke wijken levendig en welke over het algemeen rustig zijn. Zij zouden kunnen meekijken als je als prikkelgevoelig persoon een woning zoekt.

Het beste zou zijn als daar een begeleider of ervaringsdeskundige bij zou aansluiten. Dan heb je alle kennis in huis om de juiste woning te kiezen. Uiteraard is er logischerwijs geen garantie dat de woning volledig prikkelarm is. Er zijn altijd variabelen die roet in het eten kunnen gooien, zoals buren en de omgeving. Maar de basis is dan in elk geval goed.

Verder zou er op de website met het woningaanbod meer informatie kunnen staan over zaken die prikkels kunnen veroorzaken. Ik zie zelden staan dat een woning gehorig is, terwijl die dat wel is.

4. Mensen met autisme of een prikkelgevoeligheid krijgen geen urgentie

Als je psychisch lijdt vanwege te veel prikkels uit de omgeving, is dat meestal geen reden om urgentie te krijgen. Onlangs sprak ik iemand die advies geeft over het wel of niet aanvragen van urgentie. Deze meneer gaf aan dat urgentie puur bedoeld is voor noodsituaties. Met andere woorden: als je geen dak boven je hoofd hebt.

Heb je wel een dak boven je hoofd, dan is er kennelijk geen sprake van een noodsituatie. Helaas is wonen voor veel mensen met autisme of een prikkelgevoeligheid overleven in plaats van leven. Dagelijks komen er zoveel prikkels binnen dat er sprake is van psychische lijden. Men heeft last van slapeloosheid, concentratieverlies, depressie, gevoelens van wanhoop of erger. Langdurige blootstelling aan zoveel prikkels zorgt voor jarenlange stress en dus meer kans op ziekte.

Nu snap ik dat urgentie inderdaad bedoeld is voor noodgevallen, maar waar kunnen wij als doelgroep dan terecht?

5. Er bestaat geen indicatie voor prikkelgevoeligheid

Er bestaan verschillende Wmo-indicaties voor bepaalde doelgroepen. Zo zijn er indicaties voor mensen die rolstoelafhankelijk zijn en voor levensloopgeschiktheid. Maar waar is de indicatie voor mensen met psychische aandoeningen?

Veel mensen met psychische klachten door woonoverlast vragen urgentie aan omdat deze indicatie niet bestaat. Een prikkelgevoeligheid is echter iets wat bij een grote groep mensen voorkomt. Het is een vergeten groep die steeds groter wordt, want ook het aantal prikkels neemt toe door allerlei vormen van geluidsvervuiling en lichtvervuiling. Hierdoor neemt ook het aantal psychische klachten toe en daardoor het gebruik van zorg.

Met een indicatie prikkelarm wonen zouden specifieke prikkelarme woningen toegewezen kunnen worden aan deze doelgroep. Er moet dan samen met professionals / ervaringsdeskundigen bepaald worden welke woningen hiervoor geschikt zijn. Denk aan nieuwbouwwoningen op de hoek of misschien zelfs woonprojecten waar prikkelgevoelige mensen  bij elkaar wonen.

Het is allemaal leuk en aardig dat men wil dat er diversiteit in wijken is, maar dat zorgt tegelijkertijd dat mensen met allerlei achtergronden en culturen bij elkaar wonen en met elkaar botsen. Soms is het gewoon beter als je als gelijkgestemden bij elkaar woont, elkaar begrijpt en met elkaar kunt communiceren.

Met een indicatie prikkelarm wonen zou onder begeleiding samen met de inwoner gekeken kunnen worden welke woningen passend zijn. Je staat er dan niet langer alleen voor. Er kan dan gekeken worden naar jouw specifieke situatie, wensen en gevoeligheden. Zo wordt de kans dat je opnieuw moet verhuizen zo klein mogelijk. Want hebben we niet allemaal recht op een fijne, rustige woonomgeving?

Waar loop jij in je huidige woonsituatie tegenaan?

Abonneer je op dit blog

Bekijk ook de video over Overprikkeling

Comments

  1. De huizen in De Laar moet je echt even over doorvragen bij de woningbouw. Ik woon daar. Die aan de Middelburgsingel waar je hebt gereageerd is pal tegenover een speeltuin. Daarbij zijn de huizen helaas verkeerd geisoleerd waardoor er vooral veel kou is aan de hoekwoningen en ala je pech hebt schimmeldoorslag. Wat ook vervelend is is dat het hele blok huizen is gebouwd op 1 grondplaat wat maakt dat je kinderen van de buren 5 huizen verderop hoort springen en als iemand in het blok aan de verwarming zit hoor je dat alsof het bij de buren is. De gemeente plant ook steeds meer dingen naast hoekwoningen omdat daar blijkbaar ruimte is. Zoals ondergrondse containers. Echt heel vervelend. Ik kijk zelf ook al jaren ommij heen maar kan niks vinden. Hopelijk over aantal jaar inderdaad een initiatief van gemeente of woningbouw alhoewel het laatste goedbedoelde initiatief vanuit een gemeente een flat was….. voor mensen met autisme. Succes

    • Dank je wel voor je reactie. Hopelijk (voor ons en vele anderen) komen er inderdaad initiatieven voor mensen zoals wij. Wat je beschrijft over de woningen in De Laar geeft alweer aan hoe moeilijk de zoektocht is en waar we allemaal rekening mee moeten houden. En dat terwijl de kans op een woning al nihil is

  2. Ik neem aan dat het niet alleen autisme hoeft te zijn? Ik ken iemand die met spoed op zoek is naar een woning waar zij prikkelvrij/arm kan wonen. Haar situatie is op dit moment zeker niet rooskleurig te noemen, en er is weinig hoop op verandering of verbetering. Zeker niet van de woningstichting, maar ook van anderen is er geen begrip en/of hulp. Ze heeft MS, en daarbij een ernstige vorm van overprikkeling van licht en geluid. Zou graag meerdere mensen willen leren kennen in een soortgelijke situatie zodat we met meer mensen sterker staan. Of mensen die kunnen/willen helpen en weten waar me moeten zijn, zijn zeker welkom

    • Klopt, dit geldt natuurlijk voor alle mensen die prikkelgevoelig zijn. Ik wist niet dat dit ook bij MS speelt. Erg naar dat die persoon hier zo’n last van heeft. MS is al zwaar genoeg.

    • P. Kaljouw says:

      Hoi Ferry, ben het met je eens, en Mariska schrijft dit inderdaad ook ergens in haar artikel. Overprikkeling en de noodzaak voor prikkelarm wonen is niet alleen van belang voor mensen met autisme. Ook mensen met (bepaalde vormen van) hersenletsel kunnen last hebben van sensorische overprikkeling. En daarbij gaat de impact vaak nog wel een stuk verder dan stress/psychische klachten. Door de continue overbelasting van de hersenen door overprikkeling kunnen problemen op cognitief en fysiek gebied,. Denk bijv. aan spierspasmen, immuunproblemen, bloeedruk- hartritme, darmen, aandacht, geheugen, enz. Lees in link meer: https://www.hersenletsel-uitleg.nl/gevolgen/zintuiglijke-gevolgen/ziektebeeld-zintuiglijke-overprikkeling-bij-hersenletsel.
      Her heeft bij mij jaren geduurd voordat dit duidelijjk was , wie weet kan ik hier een ander al in een eerder stadium al op attenderen en een hoop ellende mee besparen.

  3. Lucienne says:

    Deze blog gaat precies over het probleem waar ik al een paar jaar (steeds wanhopiger) tegenaan loop. Het zou al helpen als een woningcorporatie meehelpt met het opzetten van een speciaal project om prikkelvrij te kunnen wonen (er komen steeds meer projecten in samenwerking met woningcorporaties, het is dus wel mogelijk!)
    Want als doelgroep kunnen we nergens terecht, teminste: ik niet. Er zijn prikkelarme woonprojecten voor jongeren met autisme, volwassenen met autisme, of begeleid wonen als je intensieve zorg/verpleging nodig hebt, maar dat is allemaal niet op mij van toepassing.
    Ik heb al zoveel onderzocht, heb aan alle kanten hulp gevraagd, ik heb al heel veel op papier staan om een “stilteplek” te creëren en het zou mogelijk zijn om met lotgenoten een woonplek te maken buiten de bebouwde kom, in de stilte……… maar ik kan het niet!
    Ik ben te vaak overprikkeld, mijn cognitie laat me om de haverklap in de steek, kan me niet meer concentreren, ik ben hierin compleet afhankelijk van anderen.
    En verhuizen naar een andere standaard woning in een woonwijk? Om er dan achter te komen dat je maandenlange overprikkeling doorstaan hebt van de verhuizing, alleen maar om te ontdekken dat je de ene herrie woonwijk verruilt hebt voor de andere herrie woonwijk? Pffff
    Ik zou dolgraag in contact komen met lotgenoten die ook willen / kunnen verhuizen naar een stilteplek, speciaal voor ons!

    • Ik kan alleen maar aangeven dat je absoluut niet de enige bent! Ik hoor soortgelijke verhalen steeds vaker. Het is werkelijk triest dat er maar geen goede oplossing is voor mensen zoals wij.

      Ik zou ook graag zo’n stilteplek willen creëren, maar net als jij kan ik het niet vanwege te weinig energie.

    • Martine says:

      Hoi Lucienne, wat jij beschrijft is ook exact hoe ik mij voel en mijn gedachtengang. Je wordt er moedeloos van. Mijn gezondheid is dusdanig achteruit gegaan door alle herrie en energie dat ik overal in gestoken heb om mn situatie beter te maken, dat ik chronisch vermoeid geraakt ben en loopt maandelijks met ontstekingen in mn mond van de vele stress. Als ik kon verhuizen naar zo’n stilteplek waarbij een ieder rekening met elkaar houdt en men weet dat niet iedereen hetzelfde is zou ik dat liever vandaag doen dan morgen. Ik stuit op heel veel onbegrip in mijn omgeving en dat is zo frustrerend. Ben nu echt zover dat ik er bij de pakken neer ga zitten of alles op zeg dat ik wel in een tent in een bos ga leven ofzo.
      Martine

      • Lucienne says:

        Hou vol! Ik leefde dagelijks met oordopjes in, ook ’s nachts en kreeg weinig tot geen hulp van de wooncorporatie en was wanhopig. Inmiddels ben ik verhuisd (met de gedachte “alles is beter dan hier”) en ik ben (inmiddels) zoooo blij dat ik dat gedaan heb. De verhuizing zelf zorgde voor vreselijk veel overprikkeling en de eerste tijd was ik dagelijks aan het huilen omdat ik moeilijk kon wennen aan de veranderde dingen in huis, en inderdaad: ook hier vanuit de woonomgeving bladblazers, elektrische snoei apparaten, kinderen die soms herrie maakten.
        Maar! Nu ik hier 2 maanden zit, merk ik dat ik een stuk rustiger ben geworden. Geen herrie van directe buren; geen geschreeuw, harde muziek of slaande deuren (mensen op leeftijd om me heen en goed geluids geisoleerd)
        En de herrie buiten is incidenteel en daar kan ik nu veel beter mee omgaan nu het in huis een stuk rustiger om me heen is, plus ik woon niet meer aan een doorgaande weg, dat scheelt ook heel veel.
        (neemt niet weg dat ik nog steeds droom van een stilte plek speciaal voor mensen met geluids overgevoeligheid)
        Maar wat ik met dit bericht wil zeggen is: hou vol, je situatie kan veranderen ten goede! Probeer je focus te verleggen als er herrie is, leid jezelf af, en probeer te accepteren dat anderen niet weten hoe het voor ons is en zich ook niet kunnen voorstellen hoe invaliderend dat is. Weet dat er lotgenoten zijn!

        • Martine says:

          Wat fijn om te horen dat je nu wel een goede woning hebt. Ik had in mijn vorige woning al dat het extreem was met overlast maar onder valse voorwendselen (gezien woning van 2018 is en ze bij woningbouw zeiden dat het rustig was) ben ik verhuisd ook onder het mom van dat alles beter was dan daar en het klonk me natuurlijk als muziek in de oren. Maar helaas is het hier nóg erger en blijkt er helemaal geen geluidsisolatie in de woningen te zitten, is het een zo goedkoop en snel mogelijke bouw geweest. En nu tref ik het ook weer niet met buren, was rustig maar de 1 na de ander ging weg in de 10 maanden dat ik hier woon en wat er voor terug is gekomen is niet ten goede en nu kom ik hier niet meer weg lijkt wel. Zit met mn handen in het haar, 24/7 herrie van binnen en buitenaf. Het heeft me alleen maar meer gesloopt, had beter kunnen blijven zitten waar ik zat. Dit was niet te overzien. En het stelt me gerust dat er lotgenoten zijn. Hoop dat ik ook eindelijk eens een rustigere woning krijg waar ze niet continue aan de weg werken en de buren een normaal leefritme hebben die ook rekening houden met buren. Bedankt voor je reactie!

  4. Goedemiddag, ook ik ben al zeer lange tijd op zoek naar een woning in een prikkelarm gebied. Al 8 jaar ben ik aan het proberen te verhuizen. Ik behoor net niet tot de doelgroep voor de seniorenwoningen met mijn 53 jaar, en kom dus ook alleen in aanmerking voor etagewoningen. Dat is dus waar ik al 8 jaar weg van wil/moet. Al die grootschalige complexen zijn vreselijk, zeker als ze ook nog eens in een centrum liggen. De seniorenwoningen zouden ideaal zijn, vanwege geen boven- en onderburen, maar ook het feit dat in zo’n groot complex, om de haverklap iemand gaat verhuizen, dus weer boorgeluiden, getimmer, bulderende karretjes over de galerij etc. etc. Mijn grootste wens zou zijn om met lotgenoten te kunnen wonen, in woningen die de indeling hebben van een seniorenwoning en dan gezamenlijk gesitueerd in een woonhofje (met een gezamenlijke binnentuin waar de voordeuren op uitkomen, maar ook een klein eigen patioplekje achter voor privacy), waar alleen mensen wonen die veel meer rekening houden met het produceren van omgevingsgeluiden. En die niet lukraak op elk moment van de dag maar beginnen met alles waar ze op dat moment behoefte aan hebben, onaangekondigd, met veel lawaai: kettingzagen, bladblazen, harde muziek (zet dan een koptelefoon op, als je het in de buitenlucht hard wil horen). Dan is verder de ligging van belang: niet gelegen nabij een school, glasbakken/afvalbakken, pleintje waar hangjeugd zich verzamelt en geen handhaving is, liefst doodlopend (zodat er niet honderd keer een opgevoerde scooter langs scheurt), supermarkt en openbaar vervoer op loopafstand is ideaal, maar niet pal ernaast: parkeeroverlast, laden en lossen met stationair draaiende motoren, jengelende kids etc. En helemaal uit den boze: vlakbij en locatie waar om de haverklap een festival gehouden wordt, waarbij de toegestane decibellen zonder handhaving keer op keer worden overschreden. Een woonlocatie samen met lotgenoten is de enige plek, waarvan je zeker weet dat er niet over een jaar toch weer iemand komt te wonen, die het niet zo nauw neemt met huishoudelijke reglementen etc. Win-win situatie, ook voor woningverenigingen: scheelt klachten afhandeling, het komt de gezondheid van de bewoners ten goede, anderen mensen hoeven niet meer naar je “gezeur” te luisteren of met de dooddoener te komen van: dan ga je toch op een hutje op de hei wonen: alsof dat überhaupt een optie is. Voor volwassenen met prikkelstoornissen is bijzonder weinig tot niets beschikbaar, terwijl de kwaliteit van hun leven minimaal is. Herrie kan iedereen maken en opzoeken, maar voor rust ben je volledig afhankelijk van gedrag en goede wil van anderen. Ik woon in het zuiden van het land en zal hier vanwege andere beperkingen en mijn sociale contacten ook moeten blijven wonen. Wat zou ik blij zijn als landelijk gezien, eindelijk eens iemand voor deze doelgroep opkwam.

  5. Martine says:

    Wat herken ik me toch in ieders verhaal. Ben zelf hoogsensitief en heb add en hoewel ik elke keer hoop een rustigere woning te vinden tref ik het, vergeleken met een ander, nooit met buren. Het is in begin rustig maar binnen half jaar nieuwe buren die overlast geven en onderhand aardig wat verhuizingen verder maar ik tref het niet en ben helemaal overprikkeld en daardoor chronisch vermoeid geraakt omdat ik niet ken slapen vanwege de herrie. Ik dacht er moet toch iets zijn waarbij ik rustig kan wonen zonder harde muziek en tv op bioscoopstand, continue bonken/ dichtslaande deuren, gillende kinderen, machines etc. Heb vanalles geprobeerd wat in mijn macht lag maar het heeft me alleen maar meer uitgeput. Met mijn laatste woning heeft de woningbouw mij ook voorgelogen, is woning van 2018 en zou goed geïsoleerd zijn want ik legde uit over mijn prikkels en dat ik echt een woning nodig heb waar je normaal je ding kan doen en vooral in de nacht gewoon kan slapen maar niks blijkt minder waar, sterkter nog er zit helemaal geen geluidsisolatie in de woning dus net zo slecht als een vooroorlogse woning!! En dan krijg je nieuwe buren en die nemen het niet zo nauw met regels dus aaneenschakeling van herrie. Ik kan niet meer en ben ten einde raad. Soms denk ik van ik neem wel een berg slaappillen want dit is geen leven meer zo. Hoop zo dat er iets van erkenning komt dat ook wij prettig kunnen wonen in een omgeving waar men wel rekening met elkaar houdt.

  6. Emmy Richèl says:

    Beste Mariska
    In een van je artikelen schrijf je dat je een droom hebt dat het fantastisch zou zijn als autisten en mensen met het syndroom van Asperger samen op een vakantiepark zouden kunnen wonen. Toen ik dit las dacht ik bij mezelf dat dat ook eigenlijk mijn droom is voor mijn zoon. Mijn zoon die Asperger heeft, woont nog bij mij thuis en dat bevalt ons heel goed, maar ik ben al op leeftijd en eens ben ik er niet meer. Zo’n huisje zou dan ideaal zijn en het idee dat hij daar terecht zou kunnen, zou mij veel rust geven. Mijn vraag aan jou is: ben je al verder gekomen met het uitwerken van je plan?
    Ik hoop wat van je te horen.
    Met vriendelijke groet,
    Emmy Richèl

  7. Ik denk dat de woning en de woonomgeving niet prikkelARM moet zijn maar dat we daar prikkelREGIE moeten hebben. Er is een verschil. Ik ben zelf al ruim 7 jaar bezig om via de wmo een aangepaste woning te krijgen. De gemeente heeft mij op enig moment via meerdere emails laten weten dat ze inzien dat een passende of passend te maken woning niet gevonden kan worden via de reguliere (voorliggende) voorzieningen en dat (uniek) maatwerk noodzakelijk is. Maar vervolgens wordt dan via de gemeenteraad besloten dat dit niet de taak van de gemeente is en legt men de verantwoordelijkheid tot het vinden van een woning weer bij mij en stelt dat het aan “de markt” is om woningen voor autisten te bouwen. Ik probeer het nu nog via de rechtbank voor elkaar te brengen, maar ook in dergelijke gevallen sta je/ik er alleen voor. Er valt helaas niets te verwachten van bijvoorbeeld een NVA, een CCE of een MEE. We leven helaas in een maatschappij die systemen plaatst boven (wetenschappelijke) werkelijkheid en die allisten (de norm) laten bepalen hoe wij als autisten moeten leven.

    • Lucienne says:

      Hoi Evert,
      mag ik vragen wat je met prikkelregie bedoelt? Ik ben al 5 jaar aan het onderzoeken, maar dit woord ben ik nog niet tegen gekomen.
      Als je voor de rechtbank nog iemand nodig hebt om duidelijk te maken wat overprikkeling met je doet, wil ik je wel eventueel helpen. Ik heb dan wel geen autisme, maar door mijn hersenletsel weet ik hoe gek je kan worden van overprikkeling door geluidsoverlast in een “normale” woonwijk. (alhoewel het lijkt dat er steeds meer mensen met overprikkeling en/of hersenletsel zijn en er steeds meer mensen zijn die inzien dat stilte toch wel heel veel goed doet)

      • Hi Lucienne,

        Met prikkelregie wordt bedoeld dat je zelf controle hebt (voor zover mogelijk natuurlijk) over de hoeveelheid prikkels. De term wordt steeds vaker gebruikt i.c.m. een autistische burn-out. Het blijkt dat een prikkelarme omgeving niet langdurig bijdraagt aan kwaliteit van leven (waarschijnlijk omdat het je geen controle geeft). Bovendien zijn sommige autisten prikkel-ondergevoelig.
        Dank je voor je aanbod, maar mijn rechtzaak gaat momenteel vooral over de procedure. De gemeente gaat nergens inhoudelijk op in omdat ze dat procedureel niet hoeven waarmee ze dus niet hoeven te erkennen dat er problemen zijn waar ze iets aan moeten doen.

  8. Ik ben blij dat ik deze pagina terecht ben gekomen. Ik lees veel herkenbare situaties
    Het doet mij er aan herinneren dat ik een hele lange tijd geleden ooit in aanmerking kwam voor een huurwoning waarin ik een nacht mocht slapen alvorens ik tot een beslissing kon komen. De verhuurder was zo sympathiek mij die mogelijkheid te gunnen nadat ik mijn situatie had uitgelegd. Ik ga er vanuit dat dit nu niet meer mogelijk is, mede gezien de hudige woningmarkt . Ook huidige nieuwe woningen kunnen trouwens zeer gehorig zijn dus niet alleen oude huzien

    Wat ik me af vraag is of het voor mensen ook herkenbaar is dat er psychische en lichamelijke klachten bij komen kijken, dit naast de overprikkeling op zich. Ik zelf heb behoorlijke psychische (burn-out 2x) en lichamelijke klachten. Voor mij zijn controle (bijv waar een geluid vandaan komt) en loslaten zeer moeilijke items (voorzover dat vwb dat laatste mensen zonder autisme al niet het geval is). Angst voor de angst. Burengeluiden en kinderen die buiten spelen met een bal zijn funest als je woning dus gehorig is en dan woon ik nog vrijstaand geschakeld

    Situaties als wegvluchten, oordopjes, bang om weer naar terug huis te gaan na bijv er even uit zijn geweest komen bij mij herhaaldelijk voor. Ik vraag me af of er psychische behandeltrajecten zijn waarbij je met autisme terecht kunt vooral als er ook andere psychische complexe zaken bij komen Je zou dan bijv moeten denken aan een goede psycholoog met autisme ervaring

    Bij mij is dit probleem al zeker 25 jaar gaande en je raakt er uitgeput van…Ik schrok er overigens van om te lezen dat er zelfs mensen in een opname terecht kunnen komen maar ik kan het me wel goed voorstellen.

Speak Your Mind

*